Πριν από τρία χρόνια στην καλοκαιρινή κατασκήνωση που διοργανώνει η Ολυμπιακή Εκεχειρία στην αρχαία Ολυμπία είχαμε την προσμονή αλλά και την αγωνία να υποδεχτούμε παιδιά από την Βόρεια και Νότια Κορέα.
Είχαμε αγωνία γιατί αυτή η πρωτοβουλία γινόταν για πρώτη φορά .
Και αφορούσε δύο χώρες ,οι οποίες ήταν -και είναι -σε εμπόλεμη κατάσταση ,με συνεχείς, μεγάλες εντάσεις που αφορούν την παγκόσμια κοινότητα.
Δεν γνωρίζαμε πως θα πήγαινε αυτή η προσωρινή συμβίωση κάτω από τον ήλιο της Αρχαίας Ολυμπίας.
Και όντως στην αρχή ,τα πράγματα έδειχναν δύσκολα.
Τα παιδιά έδειχναν πολύ « παγωμένα» .
Μας έκανε μάλιστα ,εντύπωση το γεγονός ότι στην αρχή μιλούσαν μεταξύ τους στα Αγγλικά και όχι στην γλώσσα τους .
Φανταστείτε την εικόνα ,παιδιά από την ίδια πατρίδα να συνεννοούνται μεταξύ τους σε ξένη γλώσσα!
Όχι όμως για πολύ…
Η Ολυμπία έκανε και πάλι το θαύμα της .
Πολύ σύντομα τα παιδιά ήρθαν κοντά, αναπτύσσοντας σχέσεις αγάπης ,συνεργασίας και σεβασμού.
Και βέβαια άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους στα κορεάτικα!
Βλέποντας μετά από τρία χρόνια όσα εντυπωσιακά πέτυχε ο ολυμπισμός στην προσέγγιση των δυο λαών, της Βόρειας και Νότιας Κορέας, στο πλαίσιο των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, το μυαλό μου πάει εκεί πίσω στην Ολυμπία, στο περιστατικό με τους νέους των δυο χωρών .
Είναι απίστευτη, τελικά, η δύναμη που έχουν οι αξίες που γεννήθηκαν σε εκείνα τα χώματα .
Είναι αξίες πανανθρώπινες, στις οποίες θα προστρέχει πάντα ο άνθρωπος και στις μεγάλες και στις δύσκολες στιγμές του.
Η Ελλάδα έχει μια μεγάλη κληρονομιά αλλά και μια μεγάλη αποστολή.
Να κρατήσει ψηλά όλες αυτές τις αξίες .
Είμαστε οι φύλακες ενός μεγάλου «θησαυρού».
Και αυτό δεν πρέπει να μας κάνει μόνο υπερήφανους .
Πρέπει να μας γεμίζει και ευθύνες …
0 comments